02 Φεβ Ποια Ευρώπη θέλουν οι λαοί της
Από την αρχή του 2014 η Ε.Ε μπαίνει σε προεκλογική περίοδο για την ανάδειξη νέων μελών στο Ευρωκοινοβούλιο και στην ανανέωση των Επιτρόπων σε μια περίοδο που υπάρχει παντού μια γεωπολιτική ρευστότητα λόγω του τέλους του μονοπολιτικού κόσμου και της γέννησης ενός πολυπολικού διεθνούς συστήματος και της εφαρμογής του ελεύθερου εμπορίου μεταξύ ΗΠΑ-Ε.Ε καθ’ ην στιγμήν στην Ε.Ε υπάρχει ένα κενό ισχύος.
Η αδυναμία της Ε.Ε οφείλεται στο κενό που προέκυψε από μια σειρά αδυναμιών και της λήψης δισβάστακτων οικονομικών μέτρων λόγω της κρίσης του 2008 που επεκτάθηκε στην Ευρώπη και που έφερε μεγάλη ύφεση-λιτότητα και της αποτυχίας της Ε.Ε να προνοήσει μέτρα κατά την οικοδόμηση της ευρωπαϊκής πολιτικής ομοσπονδίας και της ευρωζώνης που είναι μια ατελής οικονομική και νομισματική ένωση χωρών-μελών με διαφορετικά διαρθρωτικά χαρακτηριστικά που οφείλονται στην έλλειψη σχεδίων πως θα αντιμετώπιζε τις οποιεσδήποτε ανισότητες, αφήνοντας όλα στον αυτοματισμό της αγοράς που οδηγά τελικά στην αμφισβήτηση της Ε.Ε.
Μπροστά στα αδιέξοδα που βρίσκεται η Ε.Ε, είναι ευκαιρία για αλλαγή του οικονομικού μοντέλου που ακολουθεί και να αναζητήσει νέους σχεδιασμούς που θα εξασφαλίζουν βιώσιμων και διευρυμένων πρωτογενών πλεονασμάτων, εξυγίανση του δημόσιου τομέα μέσω εξορθολογισμού, των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στα προϊόντα και υπηρεσιών μέσω επενδυτικών πόρων και θέσεων εργασίας.
Ο αναπροσανατολισμός της οικονομίας είναι ένα μεγάλο στοίχημα γιατί είναι ένα νέο αναπτυξιακό πρότυπο όπου απαιτείται χρόνος για να επανέλθει η οικονομία σε αναπτυξιακή τροχιά με μακροπρόθεσμα οφέλη για εργασία-παραγωγή-ανταγωνισμό.
Στόχος της Ευρώπης θα πρέπει να είναι η ολοκλήρωση της ΟΝΕ, η οποία θα πρέπει να βασίζεται σε μια πραγματική αγορά και στην οικοδόμηση μιας τραπεζιτικής ένωσης που θα διασφαλίζει το κοινό νόμισμα και το οποίο θα προσφέρει εμπιστοσύνη στους πολίτες για τα χρήματα τους από διαφορετικές εθνικές προσεγγίσεις.
Η πολιτική της λιτότητας που εφαρμόσθηκε για τις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου που δεν απόφερε τα ποθούμενα αποτελέσματα λόγου του γεγονότος οι εμπλεκόμενες χώρες έχουν διαφορετικές δομές οικονομίας. Η ΕΚΤ θα πρέπει να λειτουργήσει στα πρότυπα της Fed (ΗΠΑ) μαζί με την λειτουργία ενός υπέρ υπουργείου Οικονομικών που θα ελέγχεται από το Ευρωκοινοβούλιο.
Η διαχρονική πολιτική σταθερότητα αποτρέπει την διχαστική ρητορεία σαν λύση στα προβλήματα της Ε.Ε και γι’ αυτό η Ένωση χρειάζεται ένα υπερενθνιστικό πατριωτισμό, ο οποίος θα φέρει πιο κοντά τους ανθρώπους με πολύ διαφορετικές κουλτούρες και παραδόσεις μαζί με μια θεμελιακή μεταρρύθμιση της Ε.Ε, η οποία θα αρχίζει από τις Βρυξέλλες σε όλους τους τομείς και δραστηριότητες.
Πέρα των αναφερομένων, οι πολίτες της Ευρώπης χρειάζονται τολμηρούς πολιτικούς που θα αναμορφώσουν την υφιστάμενη ιδέα γύρω από την Ευρώπη, δίδοντας θέσεις εργασίας και ευημερίας-γιατί ο υφιστάμενος πολιτικός χάρτης της σημερινής Ευρώπης έχει πολωθεί από τις δυνάμεις της οικονομικής στρατηγικής για την λιτότητα και των δυνάμεων που λειτουργούν και εφαρμόζουν την ευρωσκλήρυνση με νομοθετήματα.
Σήμερα ο Ευρωπαϊκός Νότος χρειάζεται άμεσα ξένες επενδύσεις και την εισαγωγή του Ευρωομολόγου για μεγάλα έργα.
Πέρα τούτου χρειάζονται νέες στρατηγικές και προσεγγίσεις από τους δανειστές για τα χρέη-Spreads κ.λ.π. καθώς από το ΔΝΤ, την Κομισιόν, την Ε.Κ.Τ με συμμετοχή του Ευρωκοινοβουλίου γιατί η κρίση χρέους-τραπεζών ανέδειξε μια σειρά προκλήσεων που διαιρούν την κοινωνική και οικονομική συνοχή της ευρωζώνης και προκαλούν άνοδο των πολιτικών εξτρεμιστών ένθεν και ένθεν.
Η Ε.Ε χρειάζεται μια Νέα Συμφωνία μακριά από την δικτατορία του χρήματος και του χρηματοπιστωτικού συστήματος που εν πολλοίς έφερε την ευρωπαϊκή καταστροφή μαζί με τον τρόπο της υιοθέτησης της παγκοσμιοποίησης.
H E.E θα πρέπει να λειτουργήσει σαν συνεκτική δύναμη παρά να ταυτίζεται με την σημερινή παγκοσμιοποίηση, των αγορών και τον υπερφιλελευθερισμό που δημιούργησα ολιγαρχίες και φεουδαρχίες.
H πορεία της Eυρώπης οικοδομήθηκε μέσα από την Aναγέννηση, τον Διαφωτισμό, την Bιομηχανική Eπανάσταση, τις Eπαναστάσεις και τους Πολέμους όπου μέσα από τούτη την ανακύκλωση εμπειριών δημιουργήθηκα μια σειρά αξίες και ιδανικά, κοινωνική συνοχή, αλληλεγγίη, σεβασμού του ανθρώπου προτού εφαρμοσθή η πολιτική του αρπακτικού καπιταλισμού που οδήγησε στο τέλος των αναφερομένων αρχών, της Δημοκρατίας, της Δικαιοσίνης και της πραγματικής αστικής κοινωνίας που είναι μια πειθαρχημένη κοινωνία με μακροπρόθεσμους στόχους.
Γι’ αυτό οι λαοί της Ε.Ε θα πρέπει να δώσουν μαζικά το παρόν τους στις ευρωεκλογές του Μαΐου για ένα νέο πολυπολισμό σε οικονομία, οικολογία, κατανάλωση γιατί τώρα δεν παίζεται μόνο το πολιτικό και κοινωνικό καθεστώς αλλά και η ίδια η επιβίωση της ανθρωπότητας γιατί εάν συνεχίσει η ίδια τακτική των ελίτ που αποκεφάλισε τις ευρωπαϊκές κοινωνίες και αμφισβήτησε τα νεότερα επιτεύγματα της νεότερης εποχής θα έχουμε αυτοκαταστροφή.
Χαράλαμπος Μερακλής
4-9/1/2014
