04 Ιούν Οι εξελίξεις στην Τουρκία δεν προσφέρονται για πανηγυρισμούς
Οι εξελίξεις στην Τουρκία δεν προσφέρονται για πανηγυρισμούς στην Κύπρο. Είναι σίγουρο ότι οι προσπάθειες Ισλαμοποίησης της καθημερινής ζωής των Τούρκων πολιτών καταπατούν ανθρώπινα δικαιώματα και έχουν ως εκ τούτου αρχίσει να δημιουργούν αντιδράσεις ανάμεσα στον πληθυσμό, ιδιαίτερα των πόλεων. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που η Ευρωπαϊκή Ένωση καλεί σε κάθε ετήσια έκθεση της την Τουρκία να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις που θα ενισχύσουν τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία.
Θα ήταν όμως ατυχές οι αναλύσεις μας να εξαντλούνται στη διαπίστωση ότι οι Τούρκοι πολίτες των πόλεων άρχισαν να αντιδρούν σε μέτρα ισλαμοποίησης της καθημερινής ζωής και ότι δήθεν αυτό σηματοδοτεί την αρχή του τέλους του Ερτογάν.
Το τι συμβαίνει στην Τουρκία είναι προφανώς η εκμετάλλευση εκ μέρους της Κεμαλικής αντιπολίτευσης της επιμονής του Ερτογάν να εισάξει περισσότερα στοιχεία θρησκευτικότητας στους νόμους. Και κανένας άνθρωπος που διακατέχεται από τις αρχές της δημοκρατίας και του φιλελευθερισμού δεν μπορεί βέβαια να συμφωνεί με μέτρα που περιορίζουν την ανθρώπινη ελευθερία.
Που βρίσκεται όμως η ουσία στην πράξη και πέρα από την επιφάνεια? Η κυριότερη εξέλιξη είναι ότι ο Ερτογάν κατάφερε σταδιακά τα τελευταία χρόνια να μειώσει τη δύναμη και επιρροή του στρατού στην Τουρκία. Και όσοι έχουν κάποια ηλικία ή όσοι μελετούν την πρόσφατη ιστορία θυμούνται ότι οι προηγούμενες Κεμαλικές κυβερνήσεις βάσιζαν τη δύναμη τους και τον έλεγχο της εξουσίας στην συνεργασία τους με τον στρατό.
Ο Ερτογάν έχει πρόσφατα καταφέρει να επιτύχει συμφωνία με τους Κούρδους ούτως ώστε να οδηγηθεί σταδιακά το Κουρδικό στην επίλυσή του. Έχει επίσης καταφέρει να ανορθώσει την Τουρκική οικονομία. Έχει επίσης κερδίσει την εκτίμηση των Ευρωπαίων και διεθνών εταίρων ότι μπορεί να αποτελέσει σταθεροποιητικό πόλο στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Με άλλα λόγια τόσο οι Κεμαλιστές που είναι σήμερα αντιπολίτευση όσο και ο στρατός φαίνεται να χάνουν όλο και περισσότερο το παιγνίδι. Και έπρεπε κάτι να κάνουν.
Αξιοποιώντας την αδυναμία τους αντιπάλου τους, την ισλαμική του ταυτότητα.
Στην Κύπρο είναι πολύ σημαντικό να θυμόμαστε ότι η Τουρκική εισβολή δεν έγινε από τον Ερτογάν ούτε από κάποιο ισλαμικό κόμμα. Έγινε όταν στην Τουρκία κυβερνούσαν οι Κεμαλιστές σε άρτια συνεργασία με τον στρατό. Οι επεκτατικές τάσεις και πολιτικές είναι από τους Κεμαλιστές που εφαρμόστηκαν. Στο βαθμό δε που -όπως διαφαίνεται- η σημερινή Τουρκική κυβέρνηση υπό τον Ερτογάν έβαλε μπρός και για λύση του Κυπριακού, σε συνέχεια της επίλυσης και του Κουρδικού, η οποιαδήποτε υπόσκαψη ή πολιτική εξασθένηση του Ερτογάν σε αυτή τη συγκυρία θα υπέσκαπτε και τις οποιεσδήποτε προοπτικές επανένωσης της Κύπρου.
Όσοι πραγματικά νοιαζόμαστε για την ειρήνη, τη συνεργασία και την ευημερία στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου πρέπει να ενθαρρύνουμε τον Πρωθυπουργό Ερτογάν να ενισχύσει τον Φιλελεύθερο εαυτό του για να μπορέσει η Τουρκία να προχωρήσει στον δρόμο της Δημοκρατίας, της ειρηνικής επίλυσης προβλημάτων και της ειρηνικής περιφερειακής συνεργασίας και να μην οπισθοδρομήσει στους καιρούς της στρατιωτικής κυριαρχίας που βρισκόταν πίσω από το Κεμαλικό καθεστώς.
Πραξούλα Αντωνιάδου Κυριακού
Πρόεδρος των Ενωμένων Δημοκρατών
Κόμμα-Μέλος της Συμμαχίας των Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη
