Δημοκρατία της Ισότητας – Ομιλία Πραξούλας Αντωνιάδου Κυριακού, Προέδρου των Ενωμένων Δημοκρατών Στην εκδήλωση που διοργανώθηκε από το Mediterranean Institute of Gender studies και το Γραφείο του Ευρωκοινοβουλίου στην Κύπρο

20 Σεπ Δημοκρατία της Ισότητας – Ομιλία Πραξούλας Αντωνιάδου Κυριακού, Προέδρου των Ενωμένων Δημοκρατών Στην εκδήλωση που διοργανώθηκε από το Mediterranean Institute of Gender studies και το Γραφείο του Ευρωκοινοβουλίου στην Κύπρο

Οι Ενωμένοι Δημοκράτες συγχαίρουν τους διοργανωτές για την πραγματοποίηση αυτής της εκδήλωσης που αναφέρεται ουσιαστικά στην ανάγκη να ενδυναμωθεί η λειτουργία της δημοκρατίας μέσω της ισότιμης συμμετοχής και των δύο φύλων στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων.

Η ισότιμη συμμετοχή των γυναικών δεν αφορά μόνο τα δικαιώματα των γυναικών. Αφορά την ποιότητα των αποφάσεων  πολιτικής που λαμβάνονται και επηρεάζουν ολόκληρο τον πληθυσμό. Οι γυναίκες αποτελούν πέραν από το 50% του πληθυσμού. Παρά το γεγονός αυτό, οι αποφάσεις που αφορούν την οικονομική πολιτική, την εξωτερική πολιτική, την κοινωνική πολιτική λαμβάνονται κατά κύριο λόγω από την μειοψηφία του πληθυσμού, το ανδρικό φύλο. Ο αποκλεισμός των γυναικών από τη διαδικασία λήψης αποφάσεων στερεί την κοινωνία της δυνατότητας να επωφεληθεί από την λήψη ποιοτικότερων αποφάσεων , αφού οι γνώσεις, η εμπειρία και η προσέγγιση της πλειοψηφίας του πληθυσμού δεν αξιοποιείται.

Αξίζει να διερωτηθεί κανείς αν η ριψοκίνδυνη και τελικά καταστροφική πολιτική που ακολούθησαν οι κυπριακές τράπεζες επενδύοντας δισεκατομμύρια στην Ελλάδα, αν αυτή η πολιτική θα ακολουθείτο, αν στο πηδάλιο των τραπεζών βρίσκονταν κατά πλειοψηφία γυναίκες.

Και ενώ η νομοθεσία έχει υιοθετήσει την αρχή της ισότητας, στην πράξη  η ισότητα είναι ανύπαρκτη. Η ανισότητα εμπεδώνεται από το σύστημα εκπαίδευσης, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τα πολιτικά κόμματα και σίγουρα από το ευρύτερο κατεστημένο που δεν θέλει να ταράζουν τα λιμνάζοντα νερά της κακοδιαχείρισης.
Η πιο ανησυχητική έκφανση της ανισότητας αφορά την απουσία των γυναικών από την ειρηνευτική διαδικασία. Οι θέσεις γύρω από ένα τραπέζι διαπραγμάτευσης για την ειρήνη κατέχονται/κατακρατούνται αποκλειστικά από άνδρες. Οσάν να μην αφορούν τις γυναίκες οι επιπτώσεις του πολέμου, είτε αυτές αφορούν την απώλεια αγαπημένων προσώπων, είτε τους βιασμούς είτε την οικονομική καταστροφή στην οποία οδηγούνται οι οικογένειες και τα παιδιά τους.

Οι μόνες γυναίκες γύρω από το τραπέζι διαπραγμάτευσης είναι αυτές που κρατούν σιωπηρά τα πρακτικά, είτε οι ευγενικές κυρίες που φέρνουν τον καφέ. Αξίζει και εδώ να διερωτηθεί κανείς, αν κατά τα 50 χρόνια διαπραγματεύσεων που γίνονται για το Κυπριακό συμμετείχαν ουσιαστικά και ισότιμα γυναίκες, αν η πατρίδα μας θα παράμενε μέχρι τώρα μοιρασμένη. Αυτό απαντά ίσως και στο ερώτημα γιατί κρατήθηκαν οι γυναίκες μακριά από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Οι Ενωμένοι Δημοκράτες δεν έχουν ακόμα αποφασίσει πως θα συμμετάσχουν στις επερχόμενες Ευρωεκλογές. Έχουν όμως αποδείξει διαχρονικά και έμπρακτα την  προσήλωσή τους στην ισότητα και την Δημοκρατία. Εκπροσωπούνταν στη Βουλή από γυναίκα βουλευτή, έχουν εκλέξει γυναίκα Πρόεδρο, ενώ οι γυναίκες εκπρόσωποι στα συλλογικά όργανα δεν χρειάζονται πια την ποσόστωση για να εκλεγούν. Ο θεσμός βέβαια της ποσόστωσης του 20% που ισχύσει στο κόμμα μας βοήθησε πολύ στην εμπέδωση της ισότητας δίδοντας την ευκαιρία σε γυναίκες στελέχη να αποδείξουν ότι και αυτές μπορούν.

Οι Ενωμένοι Δημοκράτες τόλμησαν επίσης να κατέλθουν σε Προεδρικές εκλογές με γυναίκα Υποψήφια, την Πρόεδρο τους. Αυτή η συμμετοχή απέδειξε για ακόμη μια φορά την επιλεκτική λειτουργία της Δημοκρατίας στη Κύπρο. Φτάσαμε στο σημείο να λαμβάνουμε επίσημη επιστολή από το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου που μας έλεγε ότι δεν ‘’θεωρείστε Υποψήφια Πρόεδρος’’. Και βέβαια τα υπόλοιπα κανάλια ακολούθησαν και αυτά ως συγχορδία.

Από την άλλη όλη αυτή η κινητικότητα που πραγματοποιείται από NGOs σε καιρό εκλογών για την προώθηση των γυναικών υποψηφίων ήταν τότε άφαντη.
Σε παραπληροφορημένες κοινωνίες όπως τη δική μας, είναι πολύ εύκολο να υποσκάπτει κανείς τη διαφορετική άποψη όταν αυτή η άποψη εκφράζεται από μια γυναίκα. Το κτύπημα δηλαδή στη Δημοκρατία είναι διπλό. Η διαφορετική άποψη στερείται της δυνατότητας να ακουστεί αντικειμενικά και ταυτόχρονα υποσκάπτεται η γυναίκα που την εκφράζει.  Και με αυτόν τον τρόπο αποθαρρύνονται οι φορείς της αλλαγής να προωθήσουν γυναίκες σε θέσεις εκπροσώπησης τους.

Είναι φανερό ότι το θέμα της ισότητας των δύο φύλων δεν έχει να κάνει μόνο με τα ανθρώπινα δικαιώματα των γυναικών αλλά ιδιαίτερα με την απειλή που νιώθουν τα συμφέροντα του κατεστημένου όταν συγκεκριμένες γυναίκες εκφράζουν και προωθούν προτάσεις που μπορεί να βγάλουν μια χώρα από τον βάλτο και να την οδηγήσουν στην αναγέννηση