31 Ιαν Οι ωμές αλήθειες για την Κύπρο
Με τα όσα συμβαίνουν και καταγγέλλονται καθημερινά από τα ΜΜΕ περί βίας, αλχημείας, αδιαφορίας και με τους θανάτους του ελλαδίτη Πάμπη και τώρα της ρουμάνας καταμαρτυρούν περίτρανα ότι είμαστε κράτος και κοινωνία της αρπακτής, παρακμής, ατομικισμού, αυτοπροβολής, πολυλογίας, μέρος των κοσμικών στηλών, του life style εκπομπών, που όλα αυτά συνθέτουν την βολική κυπριακή πραγματικότητα.
Σήμερα αποκαλύπτεται σε όλο το μεγαλείο της η Κύπρος της αρπαχτής, της μίζας, του βολέματος, της λεηλασίας, της καλοπέρασης, της ικανοποίησης κάποιων ενστίκτων, της απουσίας ατομικής και συλλογικής ευθύνης, της υποανάπτυξης και υποτυπώδους στελέχωσης της ανέλιξης διαφόρων παρατρεχάμενων του κομματικού σωλήνα σε καίριες θέσεις του κρατικού μηχανισμού μέσω των οποίων αναπτύχθηκα διάφορα σκάνδαλα, λαμόγια, αδιαφανείς ροές μαύρου χρήματος, το χάσιμο της ανθρωπιάς, ψυχής και της παραπομπής των προβλημάτων με βάση την λειτουργία κάποιων κανόνων χωρίς να αγγίζεται η ουσία του προβλήματος.
Η δημιουργία και ανάπτυξη του κυπριακού κράτους/πολιτείας στηρίχθηκε και στηρίζεται στο πολιτικό και διοικητικό σύστημα που έχει άμεση σχέση με τους πολίτες που το θεωρούν σαν παροχέα αντί σαν εγγυητή των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων σαν συνόλου της κοινωνίας. Με αυτό τον τρόπο απαλλασσόμεθα από αυτές και δεν νοιαζόμαστε για τον διπλανό μας και ούτε δημιουργούνται οι βάσεις και συνθήκες για κοινή πορεία και αλληλεγγύη.
Τα πρόσωπα είναι ο παράγοντας που σε περιόδους μεγάλης κρίσης, της έκπτωσης θεσμών και αξιών, των μεγάλων αλλαγών και μεταβολών, διαδραματίζουν καθοριστικό λόγο για την αντίσταση και την γέννηση του νέου σε οποιοδήποτε τομέα.
Δεν υπάρχει παράδειγμα στην παγκόσμια και τοπική ιστορία όπως είναι η μεγάλη οικονομική πολιτική και κοινωνική να ξεπερνιέται με πρόσωπα που δεν αναλαμβάνουν ευθύνη και ούτε ανοίγουν διεξόδους για το καλύτερο.
Είναι καιρός όλοι οι φορείς-κράτος-κοινωνία-εκκλησία-κοινωνικοί εταίροι-κοινωνικά ιδρύματα να αφήσουμε κατά μέρος της παθογένειες της εξουσίας γιατί το κέρδος είναι πρόσκαιρο και όλοι συμβάλαμε ούτως ώστε η χώρα μας να διολισθήσει στην πιο μεγάλη στην πιο μεγάλη της κρίση. Εάν δεν καταπολεμήσουμε τις παθογενείς συμπεριφορές μας δεν θα γίνουμε ευνοούμενη χώρα.
Είναι καιρός να αντιληφθούμε ότι θα πρέπει να δώσουμε τέλος στην παρακμή, αδιαφορία, στο βόλεμα, ατομικισμό και σε οποιοδήποτε στοιχείο που μας βγάζει από τα όρια και πλαίσια του ανθρωπισμού και της κοινής ευθύνης.
Κράτος-δήμοι-κοινότητες-κοινοτικά παντοπωλεία-εκκλησία-κρατικές υπηρεσίες να αρπάξουν τον βουν από τα κέρατα και να σταθούν δίπλα στον αδύναμο πολίτη και να γίνουν υπηρέτης του, αφήνοντας τους πομπώδεις λόγους, γιατί οι καιροί άλλαξαν ριζικά και τώρα ξετυλίγεται το κουβάρι της δυστυχίας, φτώχειας, απελπισίας και διάλυσης των πάντων.
Η ηθική πτώση που υποστήκαμε πρέπει να μας προβληματίσει από κάθε άποψη και να αλλάξουμε ρόδα προς τον συνάνθρωπο και συμπολίτη μας και να εκπληρώσουμε τις υποχρεώσεις έναντι τους γιατί είναι πολιτισμικό, ανθρωπιστικό καθήκον.
Το χρέος μας είναι να μετατρέψουμε την χώρα μας σε ελπίδα και σε ανάπτυξη και να αναλάβουμε το μερίδιο της ευθύνης και της συνεισφοράς όλοι μας γιατί η κρίση που βιώνουμε είναι κριτήριο και διάκριση για να βγούμε από το βάλτο.
Χαράλαμπος Μερακλής
23-25/1/2014
