05 Μαρ Η Ιστορία ως οδηγός για την μελλοντική μας πορεία
Η ιστορία στην διάσταση του μακρού χρόνου και ενεργώντας μακριά από τις στρεβλώσεις των ατομικών συναισθημάτων και των συλλογικών συμπεριφορών, βοηθά στις ευκαιρίες που παρουσιάζονται να βρούμε τις διεξόδους για να ανορθωθούμε.
Η μελέτη της Ιστορίας καθίσταται ευεργετική σε καιρούς χαλεπούς, κρίσεων και της λήψης αποφάσεων όταν υπάρχουν αντιδράσεις.
Σε τέτοιες περιπτώσεις εντείνεται το αίσθημα ανασφάλειας, φόβων, λανθασμένων χειρισμών από τα όσα ζήσαμε και γίνεται αιτία στάσης ζωής, αντιδράσεων και συμπεριφορών που δεν επιτρέπουν να δούμε με σαφήνεια τα συμφέροντα μας και τις προοπτικές που ανοίγονται μπροστά μας για να ικανοποιήσουμε σε μεγάλο βαθμό επιδιώξεις και στόχους μας για να συνομιλήσουμε με το Tώρα και το Μέλλον.
Με τα αναφερόμενα δημιουργούμε μόνοι μας ατραπό διαφυγής αφού απουσιάζει η κρίση, η λογική, η φιλομάθεια, η ευγένεια και ο στοχασμός για να μάθουμε για τα δεινά της χώρας μας αφού τα πετάξαμε στον κάλαθο των αχρήστων με απουσία την συλλογική ευθύνη και γίνεται αιτία να αγνοούμε αναλυτικά το παρελθόν μας, που οφείλεται σε ολιγωρία, στην συνειδητή παραμέληση αφού δεν έχουμε καθαρή και επιστημονική ανάλυση που να επισημαίνονται τα αρνητικά και αντιφατικά των διαφωνιών μας και της ροής του διχασμού και των συγκρούσεων.
Κινούμαστε ανάμεσα σε αντιθετικές πραγματικότητες και αυτοκαθορίζει τον χαρακτήρα μας και την πορεία μας γιατί κινούμαστε μέσα σε επιπόλαιες και επίπλαστες σχέσεις με την Ιστορία μας και δεν αντλούμε τα χρήσιμα συμπεράσματα που θα είναι καθοδηγητής στην λήψη σοβαρών αποφάσεων.
Ο Ελληνισμός στις περιπτώσεις που έμεινε μόνος υπέστη δεινές ήττες όπως ο ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897, η μικρασιατική εκστρατεία του 1920, η τραγωδία του νησιού μας το 1974 και οι οικονομικές και κοινωνικές χρεωκοπίες σε Eλλάδα και Kύπρο.
Αντίθετα σε περιπτώσεις συγκυριών όπως η Επανάσταση του 1821, οι Βαλκανικοί Πόλεμοι του 1912-13, ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, η μικρασιατική εκστρατεία και η πολιτική του Ελ. Βενιζέλου προ του 1920, ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, η ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου, η ανεξαρτησία Ελλάδας και Κύπρου, η συμμετοχή αυτών των χωρών στην Ε.Ε και η οικονομική στήριξη αυτών των χωρών από εμπλεκόμενους οργανισμούς όπως ΔNT, Διεθνής Tράπεζα και Eurogroup.
Επιβάλλεται όπως ενσκήψουμε σοβαρά στην συγγραφή και μελέτη της αναλυτικής επιστημονικής Ιστορίας σε όλους τους τομείς δια της οποίας θα αναδεικνύονται λήθη, αδυναμίες, διχογνωμίες, προσωπικές φιλοδοξίες και συμφέροντα για να οδηγηθούμε τελικά στην πραγματική ομόνοια, στην διεθνή εμπειρία, στον γεωπολιτικοοικονομικό και στρατιωτικό συσχετισμό και τέλος στον ρόλο που μπορούμε να διαδραματίσουμε στην περιφερειακή και διεθνή σκακιέρα.
Πρέπει να αναφερθεί πως φέτος συμπληρώθηκαν 50 χρόνια από το 1964 που είναι η απαρχή της κυπριακής τραγωδίας όπου από τότε εφαρμόζουμε πολιτικές ανωριμότητας και ακροβασίας με υπέρ ζήλον στους μαξιμαλισμούς, ακραία όνειρα, στόχους και θέσεις οι οποίες αναπτύσσονται από την αμούστακη πολιτική που εκφέρεται από διαφόρους πολιτικούς και ταγούς του τόπου και του πνεύματος μέσω του οίστρου της λογοτεχνίας, ποίησης και μουσικής που την χειροκροτεί και αποδέχεται ο «άγιος λαός» μας κατά τον Κ. Μόντη γιατί είναι απληροφόρητος και με περιορισμένη ανεπτυγμένη πολιτική κρίση και αναμένει λύτρωση μέσω των θεϊκών και πολιτικών παρακλήσεων αφού δεν κινά ούτε και αυτό το μικρό του δακτυλάκι γιατί όλοι από την πολιτική ηγεσία μέχρι τον απλό πολίτη έχουμε άγνοια γύρω από την ανάπτυξη των εμπλεκομένων συμφερόντων και συμπεριφορών.
Χαράλαμπος Μερακλής
